NEOREALIZM
Neorealizm to termin pochodzący z dziedziny sztuki, szczególnie kina i literatury, który oznacza nurt artystyczny charakteryzujący się realizmem, autentycznością oraz skupieniem na codzienności. Jest to również pojęcie używane w dziedzinie nauk politycznych do opisania kierunku teoretycznego w teorii stosunków międzynarodowych.
W kontekście kina, neorealizm narodził się we Włoszech po zakończeniu II wojny światowej i był reakcją na wcześniejszy styl filmowy. Filmy neorealistyczne często koncentrowały się na realistycznym przedstawianiu życia zwykłych ludzi, opowiadając proste, często emocjonalne historie. Charakteryzowały się brakiem profesjonalnych aktorów oraz scenografii, co nadawało im autentyczność.
W literaturze neorealizm odnosi się do podobnych cech: koncentracji na codzienności, realistycznym przedstawianiu ludzkich doświadczeń i problemów oraz ucieczce od klasycznych wzorców estetycznych. Twórcy neorealizmu stawiali sobie za cel ukazanie rzeczywistości w sposób jak najbardziej prawdziwy i autentyczny.
W dziedzinie nauk politycznych, neorealizm jest jedną z głównych teorii wyjaśniających stosunki międzynarodowe. Zwraca uwagę na czynniki strukturalne, takie jak moc, bilans sił czy bezpieczeństwo, jako kluczowe dla zrozumienia interakcji między państwami. Teoria neorealistyczna zakłada racjonalność w działaniach aktorów międzynarodowych oraz koncentruje się na stanowisku realistycznym wobec międzynarodowej polityki bezpieczeństwa.
W sumie, neorealizm odnosi się do różnych dziedzin sztuki oraz nauki, łącząc wspólną cechę skupienia na autentyczności, realistycznym podejściu do tematów oraz koncentracji na życiu codziennym. To termin o bogatej historii i różnorodnych zastosowaniach, pozostając ważnym nurtem w kulturze i myśli współczesnej.