WAHHABIZM
WAHHABIZM to ruch religijny i społeczny rozwinięty w XVIII wieku w Arabii Saudyjskiej. Nazwa pochodzi od imienia Muhammad ibn Abd al-Wahhaba, arabskiego reformatora i teologa islamskiego. Wahhabizm jest często utożsamiany z nurczyzmem, a jego zwolennicy nazywani są wahhabitami.
Wahhabizm odznacza się konserwatywnym podejściem do islamu, opartym na dosłownym interpretowaniu Koranu i hadisów. Zwolennicy tego nurtu podkreślają surową monoteistyczną wiarę, odrzucają wszelkie formy politeizmu, przypisując im nieislamskie cechy.
Jednym z głównych założeń wahhabizmu jest dążenie do oczyszczenia islamu z pogańskich praktyk i nawyków, a także do jednolitego stosowania prawa religijnego. Ruch ten odgrywa istotną rolę w społecznościach muzułmańskich na Bliskim Wschodzie, szczególnie w Arabii Saudyjskiej, gdzie jest oficjalną doktryną religijną.
Wahhabizm nie jest jednolity ani postrzegany pozytywnie we wszystkich środowiskach, czasem jest krytykowany za swoje rygorystyczne podejście do interpretacji islamu oraz za promowanie ekstremizmu religijnego. Jednak dla jego wyznawców stanowi ważny element tożsamości religijnej i społecznej.