SKORDATURA
Skordatura to termin pochodzący z języka włoskiego, który oznacza nietypowe strojenie instrumentu muzycznego, najczęściej skrzypiec. Polega ono na zmianie standardowego strojenia strun, co umożliwia wykonanie dźwięków, które w tradycyjnym strojeniu byłyby trudne do uzyskania.
Skordatura może być stosowana w różnych celach, m.in. aby ułatwić grę w trudnych tonacjach, uzyskać specyficzny efekt dźwiękowy, czy wyeksponować określone dźwięki w danym utworze muzycznym. Technika ta była stosowana przez kompozytorów już od czasów baroku i klasycyzmu, a w niektórych utworach współczesnych także.
Słowo "skordatura" można także odnosić do nietypowego ułożenia palców na gryfie instrumentu strunowego, co również może prowadzić do uzyskania specyficznych dźwięków. Jest to zatem kluczowe pojęcie w muzyce klasycznej, zwłaszcza w kontekście instrumentów smyczkowych.
Granie w technice skordatury wymaga od muzyka znajomości specjalnych oznaczeń nutowych oraz umiejętności dostosowania się do nietypowego strojenia instrumentu. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie unikatowych brzmień i efektów muzycznych, które wzbogacają interpretację i wykonanie utworów.
