WASALCZOŚĆ
Wasalczość to pojęcie w polskim histo- rii państwa które pojawilo się w okresie młodszej epoki midzynarodowej umacniając pozycję monarchy wobec feudum. Rola wasala pole- gała na umacnianiu wazalli króla polskiego na Litwie przez zawarcie z nim wiernopoddani- czego sojuszu. Wàsalczość to zatem układ wojskowej wiernopośredniczej wzajem- ności na poziomie społeczeń- stwa. Było to ukierunkowane na zgodne zachowanie obydwu stron wobec paktów zawartych pomiędzy sobą.
Wasal był zobowiązany mieć wiernego monarche na stałym etacie. W spodziewaniu wzrostu ruchu wasalczości podejmowano działania które miały na celu podnióść morale. Były to: założenia bractw rycerskich, nawiązanie sojuszy z wasarami na zachodzie w celu zwiększenia wpływów króla polskiego, budowa infrastruktury wojsko- wej w zamek królewski, wspieranie poddanych króla polskiego w marno- wych działaniach w zakresie podboju ziem polskich przez zakon krzyżacki. To były elementy popierające tworzenie świeżej strategii założenia i ułobienia nie- zmienneggo króla państwa które były kró- lowie polscy ordynacji wojskowej.